Σχολείο και Φυλακή: Δύο ξένοι συνυπάρχουν

Ωρα 17:00. Aπομεσήμερο στη γειτονιά του Κορυδαλλού. Χαρούμενες παιδικές φωνές αντηχούν στ’ αυτιά μου και τα μάτια μου δεν χορταίνουν να αντικρίζουν αθώα παιδικά πρόσωπα, γεμάτα από την προσμονή της νίκης. Κλωτσάνε την μπάλα και κάθε μπαλιά είναι προμήνυμα: «Ναι, τώρα θα πετύχει».

Ο στόχος. Η χαρά. Η προσπάθεια. Η ικανοποίηση. Η ολοκλήρωση: Eπιτέλους, μπήκε στα δίχτυα.

Ωρα 17:00. Aπομεσήμερο στη γειτονιά του Κορυδαλλού. Γκρίζο κτίριο, απειλητικά μελαγχολικό, ρούχα κρεμασμένα στα παράθυρα που προσπαθούν να «ρουφήξουν» τις ηλιαχτίδες από τον ήλιο. Μάτια υγρά, γεμάτα αγωνία πίσω από τα κάγκελα, «καρφωμένα» στο παιχνίδια των παιδιών.

Η νοσταλγία. Η λύπη. Η απογοήτευση. Η προσμονή για Ελευθερία.

Ωρα 17:00. Aπομεσήμερο στη γειτονιά του Κορυδαλλού. Σχολείο και Φυλακή: Δύο ξένοι συνυπάρχουν.

Αλίκη Μαντούβαλου